ایمپلنت دندان تحولی در درمان دندان‌های از دست رفته ایجاد کرده است. در حالی که گزینه‌های درمانی متعددی وجود دارد که جایگزین تاج دندان از دست رفته می‌شود، ایمپلنت دندان تنها تکنیکی است که جایگزینی برای ریشه های از دست رفته دندان است. ایمپلنت‌های دندانی با جراحی در استخوان فک بیمار قرار می‌گیرند و در آنجا با لثه و بافت‌های استخوانی بیمار ترکیب می‌شوند تا تحریک لازم برای جلوگیری از تحلیل استخوان را فراهم کنند. علاوه بر این، این فیوژن پایدارترین و بادوام ترین پایه را برای طیف کاملی از ترمیم‌های دندان از جمله تاج دندان، بریج‌های دندانی و پروتزها فراهم می‌کند.
هنگامی که درمان ایمپلنت دندان موفقیت آمیز باشد، هیچ گزینه درمانی دیگری وجود ندارد که حتی به دوام، ثبات و راحتی آن برسد. بنابراین، یک بیمار برای اطمینان از موفقیت درمان ایمپلنت دندان چه کاری می‌تواند انجام دهد؟ جراح باتجربه ایمپلنت دندان، باید نکات موفقیت آمیز ایمپلنت دندانی و استخوانی را با بیماران خود در میان بگذارد تا به آنها کمک کند تا موثرترین نتایج را از درمان ایمپلنت دندانی خود دریافت کنند.
استئواینتگراسیون چیست؟
استئواینتگراسیون اصطلاحی است که در بحث درمان ایمپلنت دندان استفاده می‌شود، اما برای اکثر بیماران، واژه ای ناآشنا است. استئواینتگراسیون یک اصطلاح پزشکی است که برای توصیف فرآیند فیوزینگ که در حین بهبودی بیمار از درمان ایمپلنت دندان اتفاق می‌افتد استفاده می‌شود.
هنگامی که استئواینتگراسیون اتفاق می‌افتد، ایمپلنت دندان اساسا به بخشی از لثه و استخوان فک تبدیل می‌شود. بافت‌های فک در اطراف ایمپلنت رشد می‌کنند و استحکام و ثبات بیشتری به آن می‌دهند. استئواینتگراسیون فرآیندی است که برای موفقیت درمان ایمپلنت ضروری است. بدون استئواینتگراسیون، ایمپلنت های دندانی هرگز به اندازه کافی ایمن نخواهند بود که ترمیم های دندانی را مهار کنند.
موفقیت آمیز بودن استئواینتگراسیون
استئواینتگراسیون یک فرآیند طبیعی است که تا زمانی که بیمار از سلامت دهان و دندان خوبی برخوردار باشد، باید به خودی خود رخ دهد. با این حال، شرایط و عاداتی وجود دارد که می‌تواند در فرآیند انجماد استخوانی اختلال ایجاد کند، بنابراین رعایت تمام دستورالعمل‌های مراقبت پس از جراحی مهم است. نکات زیر می‌تواند به بیماران کمک کند تا اطمینان حاصل کنند که استئواینتگراسیون انجام می‌شود و درمان ایمپلنت دندان در نهایت موفقیت آمیز است:
برای جلوگیری از عوارض مربوط به کاشت ایمپلنت، یک جراح ایمپلنت دندان با تجربه و آگاه انتخاب کنید.
از تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده طبق دستور استفاده کنید.
استفاده از دهانشویه های ضد باکتریایی را برای کاهش بیشتر باکتری های موجود در دهان در نظر بگیرید.
حداقل دو هفته قبل از درمان ایمپلنت دندان و در طول دوره بهبودی از مصرف الکل و سیگار خودداری کنید.
برای جلوگیری از پوسیدگی و عفونت، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را به طور مرتب ادامه دهید (لازم به ذکر است که در چند روز اول پس از جراحی باید از محل کاشت مستقیم خودداری شود)
برنامه معاینات و تمیز کردن دندان ها را هر دو سال یک بار حفظ کنید.
هر قرار ملاقات برنامه ریزی شده ای را در هفته ها و ماه های پس از کاشت ایمپلنت دندان انجام دهید.
